Muzeum Egipsklie, świątynie koptyjskie, synagoga i meczet Amra

Egipt, Egipt

Przejechano 3843 km

wtorek 5 kwietnia 2005r.
Dzisiejszy program pobytu w Kairze, przewiduje zaraz po śniadaniu zwiedzanie Muzeum Egipskiego, położonego w samym centrum miasta. Na zatłoczonej ulicy, tuż przed muzeum, autokar nasz uderza bokiem w jakiś samochód osobowy. Stajemy i autobus tarasuje sobą jeden pas ruchu. Kierowca z Ahmedem wysiadają i dłuższą chwilę rozmawiają z poszkodowanym. Po około czterech minutach wracają do nas zadowoleni, jakby nic się nie stało i już po chwili jesteśmy przed dużym , czerwonawym gmachem Muzeum Egipskiego. Budynek ten, wybudowany w roku 1902 specjalnie na eksponowanie gromadzonych zabytków archeologicznych, dziś z trudem przyjmuje w swych ogromnych salach niezliczone rzesze zwiedzających. Na pełne poznanie tej największej egiptologicznej kolekcji świata, jednemu człowiekowi nie starczyłoby całego długiego życia. Przed wejściem widać pełno policji i wojska oraz bardzo długą kolejkę turystów z całego świata, oczekujących na wpuszczenie. Po pół godzinie jesteśmy wreszcie w środku. Eksponaty na parterze są ułożone w porządku chronologicznym i ukazują cały dorobek faraonów. Największe wrażenie robi na mnie metrowej wysokości kamienna stela, przedstawiająca króla Menesa, który zjednoczył dwa państwa, czyli Egipt Północny i Południowy. Działo się to około 2.900 roku p.n.e. i z tego też okresu pochodzi ten najstarszy zabytek sztuki egipskiej. Na I piętrze wystawione są skarby Tutenchamona. W listopadzie 1922r. angielski archeolog Howard Carter pracując w Dolinie Królów, odkrył nienaruszony grobowiec młodziutkiego faraona Tutenchamona. Gdy grobowiec otworzono, w jego przedsionku archeolodzy znaleźli wprost niewiarygodne skarby: złote i pozłacane posagi, złote barki zmarłych, złoty tron, wazony z alabastru i dziwne szkatułki. W komorze grobowej króla, leżała jego mumia w złotym sarkofagu, który z kolei umieszczony był w dwóch pozłacanych drewnianych trumnach. Wspaniały złoty sarkofag faraona wykonany jest z masywnego złota o grubości 2,5 - 3,5 mm. Po odsunięciu pokrywy archeolodzy znaleźli we wnętrzu słynną maskę Tutenchamona, która osłaniała głowę i ramiona zmarłego króla. Maska wykonana jest z polerowanego złota i wyłożona kolorowym szkłem, lazurytem, zielonym skaleniem, krwawnikiem, alabastrem i obsydianem. Złota trumna i większe pozłacane trumny spoczywały w kamiennym sarkofagu z żółtego kwarcytu. Ten z kolei zamknięty był w 4. pozłacanych kaplicach drewnianych. Wymiary kaplicy zewnętrznej wynoszą: 5,20 x 3,25 x 2,75 m. Z komory grobowej prowadzą jeszcze drzwi do skarbca, który zawierał kolejne skarby zapierające dech w piersiach. Znalezione w grobowcu złoto ważyło łącznie ponad 1.200 kg, przy czym nie sposób przeliczyć na pieniądze wartości historycznej czy artystycznej poszczególnych przedmiotów. Wydobywanie zawartości grobowca trwało kilka lat. Wszystko to teraz znajduje się przed moimi oczyma i doprawdy jestem tymi skarbami oczarowany. Pochylam się nad gablotą ze złotymi naszyjnikami króla. Trudno uwierzyć, że rzemiosło sprzed 33. wieków, reprezentuje sobą tak wysoki kunszt artystyczny. Niestety czas naszego pobytu w tym ciekawym miejscu kończy się.

Świątynie koptyjskie

Autokar wiezie nas teraz do dzielnicy noszącej nazwę Masr el-Kadima, czyli Stary Kair. W zamierzchłych czasach zamieszkiwali ją Koptowie. Historia Koptów sięga II wieku, gdy w Egipcie rozpowszechniało się chrześcijaństwo. Koptowie są autentycznymi potomkami starożytnych Egipcjan wyznania chrześcijańskiego. Bardzo szybko uniezależnili się od Rzymu i Bizancjum i utworzyli własny kościół koptyjski, głoszący doktrynę monofizytyzmu czyli uznawania istnienia w Jezusie tylko natury boskiej. Obecnie na terenie Egiptu mieszka blisko 7 mln Koptów. Wchodzimy do największego kościoła pod wezwaniem NMP, którego najstarsza część pochodzi z IV wieku. W XI w został on przebudowany, po czym stał się tytularnym kościołem patriarchy koptyjskiego. W kościele zachował się godny uwagi ikonostas z kości słoniowej oraz freski przedstawiające króla abisyńskiego. Następnie odwiedzamy kościół św. Sergiusza, gdzie według miejscowych przekazów - w krypcie pod apsydą ołtarza - zatrzymała się Święta Rodzina podczas swej ucieczki do Egiptu. Kościół pochodzi z X wieku, zaś krypta została wzniesiona około V w. Ojcem św. Sergiusza był król Syrii. Za to, że syn nie chciał się wyrzec chrześcijaństwa kazał go zabić. Śmierć poniósł okrutną, gdyż wbijano mu do głowy gwoździe. Obok znajduje się kościół św. Barbary do którego również wchodzimy.

Synagoga

Stoi tu także najstarsza w Afryce synagoga Ben Ezry z VIII wieku. W jej wnętrzu dostrzega się elementy stylu mauretańskiego. W 1763 r. przy synagodze odkryto w ziemi genisę (miejsce na przechowywanie), która zawierała 100.000 rękopisów i fragmentów z żydowskiej literatury religijnej. Najstarszymi rękopisami okazał się hebrajski oryginał Księgi Syracha oraz Dokument Damasceński. Rękopisy ukryto w ziemi w roku 882.

Meczet Amra

Nieopodal odwiedzanych świątyń koptyjskich znajduje się najstarszy zabytek arabski w Egipcie - meczet Amra. Wszystkich meczetów w Kairze jest ponad 500. W wejściu musimy zdjąć obuwie a niektóre kobiety dodatkowo muszą na siebie założyć zielone tuniki. Wchodzimy na duży, prawie kwadratowy dziedziniec na którym pośrodku stoi obrzędowa studnia. Dziedziniec otoczony jest ze wszystkich stron zadaszonym miejscem do modlitwy. Zadaszenie podparte jest przez niezliczoną ilość kolumn. Przy jednej ze ścian stoi mihrab - nisza wskazująca w każdym meczecie kierunek na Mekkę. Ahmed demonstruje nam jaki rytuał oczyszczenia wykonuje mahometanin po wejściu do meczetu, jaką pozycję przyjmuje w czasie modlitwy i jakie wykonuje skłony. Meczet jest prawie pusty bo dostrzegam zaledwie dwu modlących się Arabów.

Na obiad wracamy do naszego hotelu a potem szykujemy nasze bagaże do dalszej podróży. Autokar zawozi nas na dworzec kolejowy w Kairze. Nie jest to budynek duży. Po wyjściu na peron dostrzegam zaledwie dwa tory kolejowe. Na solidnych betonowych słupach nad nami, też biegną tory i to wszystko. Peron jest bardzo długi i idziemy nim kilka minut objuczeni bagażami, żeby dotrzeć do strefy w której zatrzymają się nasze 3 wagony sypialne do Asuanu. Jest już ciemno bo dochodzi godzina 19:30 i ludzi na peronie sporo. Nasz pociąg ma ruszyć o godz.20 ale tory są na razie puste. Nadjeżdża jakiś pociąg ale tylko z wagonami osobowymi, pełnymi pasażerów. Dużo z nich wysiada a na ich miejsce pchają się ci z peronu. Tłum wygląda dość egzotycznie, gdyż większość mężczyzn ubrana jest w galabije i zakręcone na głowie białe chusty. Kobiety w większości są ubrane na czarno a kilka z nich ma zupełnie zasłonięte twarze. Nasz pielgrzymkowy przewodnik o.Marian od chwili przybycia do Egiptu nie ubiera się w zakonny habit, żeby nie drażnić swoim wyglądem mahometan. Chodzi w czarnych spodniach i w czarnej bawełnianej koszulce, a na gołe stopy zakłada sandały. Nasz pociąg do Asuanu odjeżdża z półgodzinnym opóźnieniem. W wagonie nr 13 zajmujemy z Josephem przedział oznaczony miejscami 3/4. Przedział jest dość luksusowy, z własną umywalką, z regulowaną klimatyzacją i z możliwością słuchania muzyki. Pracownik obsługujący nasz wagon roznosi wszystkim ciepłą kolację a potem każdy przedział zamienia w sypialnię. Za zamówioną do kolacji małą puszkę piwa, musiałem zapłacić 3$. Po godz. 22 leżę już na dolnym posłaniu, które okazuje się bardzo wygodne i szybko zasypiam.